theatrum phonosophicum-ը մի փորձարարական դաշտ է ստեղծարարությամբ կիսվելու համար
Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիայի ընդհատակը մի մոգական վայր է, մի թաքնված քարանձավ Երևանի կենտրոնում: Այն անվանում են ներքնահարկ, գուցե որովհետև գտնվում է քաղաքի ավելի խորը, ավելի հին շերտում: Այն իրենից ներնկայացնում է միմյանց հետ փոխկապակցված սրահներ՝ տուֆապատ կամարներով: Ներքնահարկը վերջին ժամանակներում դարձել է ստեղծագործական փոխանակման տարածք և երևանյան մշակութային կյանքի նոր հնարավորությունների խառնարան:
2022 թ․-ի նոյեմբեր ամսին մեկնարկել է «ալտերնատիվ» իրադարձությունների մի շարք՝ Theatrum Phonosophocum խորագրով: Իրականում այս շարքի նախապատմությունն են կազմում 2022թ.-ի տարասկզբին իրականացված երկու միջոցառումները, որոնք են՝ Մի ամսագիր լսելու հրավեր («ակտուալ արվեստ» հրատարակչության հետ համատեղ), և Հեփենինգ Ալեքսանդր Ակրյաբինի համար պերֆորմանս-ընթերցումը (որը համընկնում էր գարնանային գիշերահավասարի հետ):
theatrum phonosophicum-ը մի փորձարարական դաշտ է ստեղծարարությամբ կիսվելու համար, որում ավանդական գիտելիքները խաչաձևվում են էքսպերիմենտալ գործառույթների հետ: Խոսքը գնում է ոչ միայն զուտ գրքային, այլև զգայարանների միջոցով ստացած իմացության մասին: Այստեղից էլ սկիզբ է առնում ձգտումը դեպի արվեստների սինթեզ, դեպի Gesamtkunstwerk (համապարփակ արվեստի գործ)
Շարքում տեղ կգտնեն տարբեր տիպի ձևաչափեր՝ ընթերցում-փերֆորմանսներ, էքսպերիմենտալ ֆիլմերի ցուցադրություններ, որոնք կզուգակցվեն «կինո լսելու համար» ունկնդրումներով (ակուզմատիկա), համերգներ, լսողական ծեսեր, ինստալացիաներ, ցուցահանդեսներ, քննարկումներ և վորքշոփներ: Այս ամենը՝ փորձելով ներառել բոլոր հինգ զգայարանները՝ ոչ միայն լսողության և տեսողության, այլ գուցե նաև հոտի, համի և շոշափելիքի:
theatrum phonosophicum-ը բացվեց նոյեմբերի 19-ին՝ ֆրանսիացի կոմպոզիտոր Ժան-Կլոդ Էլուայի Shânti էլեկտրոնային ստեղծագործության հատվածային ունկնդրումով և քննարկմամբ, ինչը մտածված էր որպես հնարավորություն՝ միասին խորհելու պատերազմի և խաղաղության արքետիպերի մասին՝ հնչյունի միջոցով:
Նոյեմբեր, 2022
Լեոպոլդո Սիանո և Շուշան Հյուսնունց